Hematologia

Zaburzenia krzepnięcia krwi to grupa schorzeń spowodowanych nieprawidłową funkcją czynników krzepnięcia czy płytek krwi, które mają podłoże genetyczne bądź rozwijają się w przebiegu innych chorób w szczególności schorzeń o podłożu autoimmunologicznym oraz nowotworów. Wśród tych zaburzeń wyróżniamy zakrzepicę czy skazy krwotoczne.

Zakrzepice to stany charakteryzujące się zwiększoną skłonnością do powstawania zakrzepów (skrzeplin) wewnątrz naczyń krwionośnych, które hamują przepływ krwi. Jeżeli zakrzep powstanie w naczyniu żylnym mówimy o zakrzepicy żylnej. Ponadto skrzeplina może oderwać się od ściany naczynia krwionośnego oraz z krwią przemieścić się do innego naczynia, w którym wywoła zator co może doprowadzić do niedokrwienia narządów. Dlatego też częściej mówi się o żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej.

Zakrzepica dotyka ludzi w każdym wieku, każdej rasy i płci.  

 Świadomość istnienia czynników ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej to podstawa profilaktyki. Ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wzrasta istotnie w następujących sytuacjach:

• operacja, szczególnie w rejonie jamy brzusznej oraz operacje ortopedyczne;
• choroby nowotworowe i chemioterapia;
• wybrane leki (antykoncepcja hormonalna i ​hormonalna terapia menopauzalna);
• ciąża i połóg, który obejmuje sześć tygodni po urodzeniu dziecka;
• wywiad rodzinny w kierunku żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej;
• nadwaga lub otyłość;
• palenie tytoniu;
• choroby przewlekłe, takie jak choroby serca, płuc czy cukrzyca; 
  

Genetycznie uwarunkowana skłonność do zakrzepicy jest dość częsta. Dla populacji polskiej szacowana częstość występowania mutacji G20210A w genie ​protrombiny wynosi około 3% a dla mutacji czynnika V Leiden wynosi około 5%.

Kompleksową oceną stanu pacjenta z zaburzeniami krzepnięcia krwi wraz z postawieniem diagnozy i wdrożeniem leczenia we współpracy ze specjalistami z innych dziedzin medycyny zajmuje się lekarz hematolog.